Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι τρομάζουν στο άκουσμα της λέξης «ψυχοπάθειας» γιατί συνειρμικά σκέφτονται λέξεις όπως έγκλημα, φόνος, βία. Όμως ο ψυχοπαθής δεν είναι απαραίτητα δολοφόνος ή εγκληματίας αλλά θα μπορούσε να είναι ένας πολύ πετυχημένος επιχειρηματίας ή ένας αφοσιωμένος στρατιωτικός ο οποίος όμως θα είναι συναισθηματικά ανάπηρος. Οι ψυχοπαθείς δεν αγαπούν, δεν συμπαθούν και δεν αναπτύσσουν αισθήματα για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό τους. Λόγω ανυπαρξίας της συνείδησης και πρότερων τραυματικών εμπειριών, οι άνθρωποι με ψυχοπάθεια έχουν «κλειδώσει συναισθηματικά» και έκτοτε ακολουθούν έναν μοναχικό δρόμο με μόνη παρέα τις διαστρεβλωμένες και ενίοτε παράλογες σκέψεις τους. Εξαιτίας της συναισθηματικής αναπηρίας, οι άνθρωποι αυτοί ίσως να εκπέμπουν ένα μυστήριο αλλά συνήθως γίνονται αντιπαθείς στους άλλους γιατί είναι ωφελιμιστές και εγωιστές εις βάρος των άλλων. Μεγάλη σημασία στη θετική ή αρνητική εξέλιξη της ψυχοπάθειας συντελεί το περιβάλλον το οποίο πρέπει να λειτουργεί υποστηρικτικά αλλά και παρεμβατικά για να μπορέσει να βοηθήσει το άρρωστο μέλος. Η έγκαιρη διάγνωση και η φαρμακευτική αγωγή μαζί με τη ψυχοθεραπεία αποτελούν έναν πολύ δυνατό συνδυασμό θεραπείας της ψυχοπάθειας με καλά αποτελέσματα. Ένας ψυχοπαθής μπορεί να είναι λειτουργικός στην κοινωνία δίχως στοιχεία επικινδυνότητας όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι συναισθηματικά ασφαλής και αξιόπιστος.